Szynwałd leży w obrębie dwóch różnych jednostek fizyczno-geograficznych. Niewielka część - przysiółek Kąty, znajduje się na terenie Płaskowyżu Tarnowskiego, natomiast zdecydowana większość obszaru należy do Pogórza Ciężkowickiego.
Cały teren jest pagórkowaty, wznoszący się nad poziom morza w kierunku południowym. W rzeźbie dominują szerokie, płaskie wierzchowiny, wysokości od 250 do 300 m n.p.m. Są one rozcięte dolinami potoków: Wątok, Dulcza i Korzeń, uchodzącymi do doliny Białej i Wisłoki. Rozczłonkowanie dolinne jest bogate z powodu nieprzepuszczalnego gliniastego podłoża, utrudniającego wsiąkanie wód i dlatego oprócz trzech większych potoków, na terenie wsi można spotkać jeszcze kilkanaście mniejszych.
Z powodu budowy geologicznej, występują osuwiska ziemne, uaktywniające się po ulewnych deszczach i w trakcie schodzenia pokrywy śnieżnej. Zbocza wzniesień są łagodne, średnie nachylenie stoków wynosi 15°. Największe deniwelacje terenu średnio 50-100 m.
Najwyższy punkt Szynwałdu znajduje się w przysiółku Świniogóra. Jest to wniesienie za kaplicą o wysokości 365,5 m n.p.m. Przy sprzyjającej pogodzie można z niego obserwować Tatry.
Na północny zachód od Szynwałdu wznosi się Góra Św. Marcina (384 m n.p.m.). Stanowi ona krawędź progu Pogórza załamującą się dosyć ostro w stronę doliny Białej.
Na południowym zachodzie znajduje się Trzemeska Góra (388 m n.p.m.). Jest to silnie rozczłonkowany masyw Pogórza Ciężkowickiego.
Natomiast na południowym wschodzie wznosi się Czub (396 m n.p.m.). Góra znajduje się na terenie Zalasowej, blisko granicy z Szynwałdem. Porośnięta jest lasem bukowym. Kilkadziesiąt lat temu na jej szczycie rosły trzy ogromne buki, górujące ponad innymi drzewami i widoczne z daleka.
Trzemeska Góra widoczna z Zalasowskiego Gościeńca
Góra Czub widoczna z Zalasowskiego Gościeńca
Źródła