Ks. Stefan Zymuła

 

Ks. Stefan Zymuła urodził się 7 sierpnia 1920 r. w Dulczówce. Był synem Stanisława i Ewy z d. Kubas. Jego rodzice mieli niewielkie gospodarstwo.

Ukończył I Gimnazjum im. K. Brodzińkiego w Tarnowie. Po zdaniu w 1938 r. matury, rozpoczął studia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie.

Święcenia kapłańskie otrzymał 3 czerwca 1944 r. z rąk bpa Stefana Adama Sapiehy. Kilka dni po święceniach został przyjęty do III zakonu św. Franciszka, gdzie przyjął imię zakonne Leon.

Był wikariuszem w Wojniczu (od 1944), w Tarnowie w parafii Najświętszego Serca Jezusowego (od 1946), w Podegrodziu (od 1948), w Piwnicznej (od 1951), w Tuchowie (od 1958) i w parafii katedralnej w Tarnowie (od 1961). W latach 1974-1985 pełnił funkcję proboszcza w Szynwałdzie.

Jego pasją była turystyka, został kwalifikowanym przewodnikiem PTTK, często organizował różne wycieczki. Od początku był lubiany przez parafian. Jego pierwszym osiągnięciem było doprowadzenie do tego, że mężczyźni nie stali w czasie mszy św. w przedsionku i pod chórem, tylko zaczęli siadać w ławkach po prawej stronie kościoła i w nawie bocznej.

Jego staraniem ogrodzony został cały cmentarz, odnowiona kaplica cmentarna i "Grobowiec Zasłużonych", wyremontowane odwodnienia kościoła.

Jego najważniejszym dziełem jest budowa kaplicy na Świniogórze. Trwała ona kilka lat, a pomagał przy niej ks. Stanisław Świdziński, pracujący w RFN. Organizował przywóz z Niemiec tzw. "darów" czyli paczek z żywnością i odzieżą, które były początkowe rozdawane, potem sprzedawane po przystępnych cenach, a pieniądze przeznaczane na budowę.

Chciał jeszcze rozpocząć budowę nowej plebanii, ale pogarszający się stan zdrowia na to nie pozwolił. Na trzy dni przed poświęceniem kaplicy na Świniogórze dostał ataku serca, pod koniec życia cierpiał na cukrzycę i częściowy zanik pamięci.

Zmarł 28 listopada 1985 r. Spoczął w Szynwałdzie, w grobowcu dla księży.

 

 

Wykaz źródeł

  1. Stańczyk Stanisław, Pamięć o nich nie zaginie. Wspomnienia o zmarłych kapłanach i siostrach zakonnych z Szynwałdu, Szynwałd 1994.